Жыхар Горацкага раёна гадамі піў і збіваў сваю жонку. Міліцыя пра гэта ведала, што не перашкаджала мужчыну працягваць выкарыстоўваць гвалт. Фінал быў трагічны: муж паспрабаваў забіць жонку малатком, і, каб выратавацца, тая ўдарыла яго нажом. Мужчына памёр, а супраць жанчыны завялі крымінальную справу за тое, што яна абараніла сваё жыццё. Гэта класічная гісторыя хатняга гвалту і крымінальнага пераследу жанчын у Беларусі. Чым скончылася справа ў гэтым выпадку і якое рашэнне прыняў суд у Горках, «Люстэрка» даведалася з апублікаванага прысуду.
Не дала на выпіўку
Трагедыя адбылася ў адной з кватэр аграгарадка ў Горацкім раёне каля двух гадоў таму. Дзень пачынаўся мірна: муж і жонка Святлана і Станіслаў (усе імёны выдуманыя) у першай палове дня разам выпілі трохі алкаголю. Потым пенсіянерка займалася сваімі справамі, а муж кудысьці пайшоў.
Каля чатырох гадзін дня Станіслаў вярнуўся п’яным, пачаў лаяцца і патрабаваць у жонкі грошай на выпіўку. Святлана ў гэты момант працавала на кухні. Яна адказала, што яму ўжо хопіць, папрасіла супакоіцца і грошай не дала.
Атрымаўшы адмову, мужчына раз’юшыўся і накінуўся на жонку, якая ў той час сядзела. Ён нанёс ёй не менш за пяць удараў кулакамі: біў у грудную клетку, правае і левае плячо, па левай шчацэ, а калі яна нахілілася, двойчы ўдарыў па галаве.
Пасля гэтага наступіла невялікая паўза, але Святлана не паспела нават перавесці дух. Аказалася, Станіслаў, распалены алкаголем і злосцю, пайшоў у лазенку. Праз некалькі секунд ён вярнуўся адтуль з малатком. Пагражаючы жонцы, што заб’е, мужчына замахнуўся, цэлячыся ёй у галаву.
Адчайная абарона
Святлана, што сядзела на крэсле ля мыйкі, паспрабавала абараніцца. Яна схапіла мужа за руку, намагаючыся адабраць малаток, але сіл не хапала. Жанчына нават паспрабавала схапіць Станіслава за пахвіну, спадзеючыся, што ад болю ён выпусціць прыладу. Але той адхінаўся і працягваў вырываць руку з малатком, каб ударыць жонку.
У жанчыны заканчваліся сілы, яна зразумела, што няздольная ўтрымаць мацнейшага за яе мужа. У роспачы яна схапіла нож, што ляжаў побач на кухоннай мыйцы, і ўдарыла Станіслава ў грудзі. Удар прыйшоўся ў левую частку грудной клеткі.
Мужчына выпусціў жонку, некалькі разоў стукнуў малатком па мыйцы, потым той выпаў з яго рукі. Станіслаў нахіліўся, спрабуючы разгледзець рану на грудзях, і паваліўся.
Усвядоміўшы тое, што адбылося, Святлана ў роспачы патэлефанавала ўнуку і папрасіла выклікаць хуткую дапамогу. Але было ўжо позна. Яна спрабавала прывесці мужа ў прытомнасць, нічога не атрымалася. Праз некалькі хвілін ён памёр.
Ва ўсім прызналася
Паводле паведамлення, атрыманага ад медыкаў, на месца адразу ж прыехала і міліцыя. Святлана не стала выгароджваць сябе. На той момант яна ўжо патэлефанавала сваім дочкам і расказала ім, як скончыўся скандал з п’яным мужам (ён не быў іх бацькам). Міліцыі яна таксама адразу расказала ўсё, як было, і выдала прыладу злачынства. Гэта быў звычайны кухонны ножык.
Судова-медыцынская экспертыза пасля выявіла, што рана Станіслава адпавядае апісанню карціны злачынства, якое дала Святлана. Пацвердзілася таксама, што ён быў даволі моцна п’яны: у крыві ў яго выявілі 2,5 праміле алкаголю.
Трохі нецвярозая была і сама жанчына. Але гэта ніяк не адмяняла таго, што яна была прыкметна збітая. Эксперты зафіксавалі ў яе сінякі на грудзях, плячах, на скроні, выцятую рану ўнутры шчакі з кровазліццём. Пабоі былі нанесеныя кулакамі ў той жа адрэзак часу, калі адбылася смерць Станіслава, — то-бок экспертыза пацвердзіла, што жанчына не хлусіла і сапраўды абаранялася ад мужа, які збіваў яе.
У дачыненні да Святланы распачалі крымінальную справу па артыкуле 143 КК (Забойства з перавышэннем межаў неабходнай абароны).
Гады гвалту
На судзе высветлілася, што трагедыі папярэднічала доўгая гісторыя хатняга гвалту. Апошнія чатыры гады Станіслаў моцна злоўжываў алкаголем. У п’яным выглядзе ён рэгулярна скандаліў, абражаў і збіваў жонку.
Суседзі і сваякі пацвердзілі, што Святлана не раз скардзілася на агрэсіўныя паводзіны мужа. Ведалі пра гэта і ў міліцыі — у 2019 годзе Станіслаў нават стаяў там на ўліку як асоба, схільная да гвалту ў сям'і. На працы ён таксама меў праблемы праз п’янства, дапускаў прагулы, агрэсіўна лаяўся з калегамі і начальствам.
Святлана ж, наадварот, заўсёды характарызавалася толькі станоўча. Пенсіянерка не злоўжывала алкаголем, не была судзімая, на яе ніколі не скардзіліся суседзі.
Гуманны прысуд
Суд прызнаў, што Святлана дзейнічала ў межах самаабароны: яна разумела, што ёй няма адкуль чакаць дапамогі, ніхто не ўратуе яе ад агрэсіўнага п’янага мужчыны, а таму абаранялася ад рэальнай пагрозы жыццю і здароўю.
Тым не менш была зробленая выснова, што жанчына перавысіла межы неабходнай абароны. На думку суда, нанясенне ўдару нажом у грудзі было празмерным у дачыненні да пагрозы ўдару малатком. Святлана, як палічыў суд, мусіла ўсведамляць, што такі ўдар можа прывесці да смерці.
У выніку жанчыну прызналі вінаватай у забойстве з перавышэннем межаў неабходнай абароны. Ёй прызначылі пакаранне ў выглядзе двух гадоў абмежавання волі без скіравання ў папраўчую ўстанову («хатняя хімія»). Але, улічваючы абставіны справы, станоўчыя характарыстыкі Святланы і яе чыстасардэчнае раскаянне, суд ужыў да яе амністыю. У выніку тэрмін пакарання скарацілі на адзін год.
Жанчыне, можна сказаць, пашанцавала, бо артыкул 143 КК прадугледжвае да двух гадоў пазбаўлення волі за самаабарону.
Чытайце таксама
